Σάββατο 7 Ιουλίου 2012
Κινητή τηλεφωνία και μ.μ.μ.
Ώρα οκτώ και κάτι πρωινή.Το αστικό λεωφορείο ασθμαίνοντας κάτω από το
βάρος του υπέρβαρου ανθρώπινου φορτίου του κατευθύνεται προς το κέντρο
της πόλης μέσα από τους στενούς και μονίμως μποτιλιαρισμένους από τα
διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα δρόμους.
Οι περισσότεροι από τους επιβάτες προφανώς πηγαίνουν για δουλειά.
Με νυσταλέο βλέμμα καρφωμένο σε κάποιο σταθερό σημείο στριμώχνονται
καρτερικά , ώσπου να έλθει η στιγμή της αποβίβασης.
Αυτή τη βαριά και καθόλου χαρούμενη ατμόσφαιρα έρχεται ξαφνικά να
διαταράξει το κουδούνισμα ενός κινητού τηλεφώνου. Μια νεανική
κοριτσίστικη φωνή απαντάει και εκεί αρχίζει ... το μαρτύριο των
συνεπιβατών. Η κοπέλα με στεντόρεια φωνή και εις επήκοον όλων αφηγείται
πώς πέρασε το προηγούμενο βράδυ. Είναι φανερό ότι είχε βραδινή έξοδο
και η φίλη της την πήρε από τα μαύρα χαράματα , για να μάθει τα καθέκαστα.
Αλλά τα νέα τα μάθαινε όχι μόνο η φίλη - Αννέτα την έλεγαν την περίεργη
κουτσομπόλα . Όλο το λεωφορείο άκουγε άθελά του όλες τις γαργαλιστικές
λεπτομέρειες αυτής της εξόδου. Σε λίγο μάθαμε ότι ήταν το πρώτο ραντεβού
με το Γιάννη και πως αυτός υπήρξε ιδιαίτερα περιποιητικός μαζί της.
( Έτσι εξηγείται η πρεμούρα της φίλης να μάθει τα νέα πουρνό-πουρνό ).
Ειπώθηκαν κι άλλα πολλά που δεν είναι απαραίτητο ν αναφερθούν εδώ.
Δυστυχώς όμως η ιστορία δε φάνηκε να ενδιέφερε και πολύ την ομήγυρη .
Ο υψηλός τόνος της φωνής , τα γελάκια , κάποιες άσεμνες λέξεις ενόχλησαν
τους άτυχους ωτακουστες και - οι αχάριστοι - αντί να σκύψουν με ενδιαφέρον
μηπως και μάθουν περισσότερα άρχισαν να διαμαρτύρονται για την αδιακρισία
της κοπέλας - μερικοί με άκομψο τρόπο , ώσπου να την αναγκάσουν να
διακόψει τη συνομιλία της , προτού αυτή ολοκληρωθεί.
Φαντάζομαι ότι παρόμοια περιστατικά έχουν ζήσει λίγο ή πολύ όλοι όσοι
χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς ( μ.μ.μ. ). Η εξιστόρηση
επιβεβαιώνει την παντελή έλλειψη ευαισθησίας και κονωνικής αγωγής
από μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού και μάλιστα νεαρής ηλικίας.
Και βέβαια δε μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον
του τόπου.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Κάποτε πρέπει να καταλάβουν όλες αυτές κι όλοι αυτοί που συμπεριφέρονται με ανάλογο τρόπο ότι κανένας δεν έχει διάθεση να ακούει τις προσωπικές τους ιστορίες ούτε στα αστικά λεωφορεία ούτε σην παραλία. Γιατί, πλέον, δεν μπορείς να απολαύσεις ούτε τη θάλασσα ούτε το ηλιοβασίλεμα στις παραλίες.Πρέπει να ακούσεις και όλα τα τηλεφωνήματα των διπλανών, των παραδιπλανών, της τρίτης, τέταρτης και πέμπτης ομπρέλας στα δεξιά και στ αριστερά σου. και τι ακούς;..... Χαζομααααααάρες.....
ΑπάντησηΔιαγραφή