Κατεδαφιζόμεθα...Προς την εφημερίδα των συντακτών

Κυρίες και κύριοι,

σάς συγχαίρω για την πρωτοβουλία σας αυτή και σάς εύχομαι καλή επιτυχία!

Σάς διαβάζω με προσοχή, προσπαθώντας να διερευνήσω την οπτική σας απέναντι στα δρώμενα, να κατανοήσω αν πρόκειται για άλλο ένα φύλλο που θα συμμαχήσει με συμφέροντα, θα προσκυνήσει τους ισχυρούς και...τελικά θα προδώσει τους αναγνώστες του ( ο μή γένοιτο) ή θα βάλει πρωταρχικό στόχο του την  αντικειμενική ενημέρωση του κόσμου, τη διαφώτισή του, τον υγιή προβληματισμό του  μέσα σ' αυτό το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό χάος που τον ταλανίζει τον τελευταίο καιρό, καθώς παρατηρεί ότι  θεσμοί όπως η παιδεία και η υγεία  καταρρέουν καθημερινά, καθώς νοιώθει ότι τα πάντα είναι υπό κατεδάφιση, καθώς ξυπνά κάθε μέρα και δεν γνωρίζει ποιος θα βάλει το χέρι του μέσα στη δική του τσέπη, για να αλιεύσει από τα υπολείμματα αυτό που του χρειάζεται.

Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισαν να αλιεύσουν χρήματα από τους ελεύθερους επαγγελματίες, να κλέψουν από το πορτοφόλι τους χρήματα, για να ενισχύσουν τα επιδόματα των τρίτεκνων, των πολύτεκνων και δεν ξέρω ποιων άλλων. Κάποιοι δεν πρόκειται να πάρουμε σύνταξη ποτέ. Σπουδάσαμε, εργαζόμαστε στη διάρκεια των σπουδών μας – γιατί οι μπαμπάδες μας δεν έκλεβαν τον κόσμο, για να μας ζουν στην πολυτέλεια- οι εργοδότες δεν μας ασφάλιζαν συνήθως στο διάστημα των σπουδών μας, εμείς οι γυναίκες αργήσαμε να κάνουμε παιδιά, δεν κάναμε όσα παιδιά θέλαμε, γιατί εργαζόμαστε σκληρά – ξέρετε τι σημαίνει ελεύθερο επάγγελμα για μητέρα, σύζυγο και μητέρα- και γιατί πάντα είχαμε ανασφάλεια για το μέλλον, για το αν την επόμενη χρονιά θα έχουμε εργασία, αν θα έχουμε πελάτες, αν θα μας πληρώσουν οι πελάτες μας κ.λ.π..

Και σήμερα μας ζητούν να συνδράμουμε εμείς για τα επιδόματα των πολύτεκνων, γιατί οι ίδιοι –οι πολιτικοί μας ταγοί εννοώ- όχι μόνο δεν φρόντισαν γι’αυτό τόσα χρόνια, όχι μόνο αδιαφόρησαν, όχι μόνο ήταν ανίκανοι, όχι μόνο δεν αξιοποίησαν τους χρυσοκάνθαρους συμβούλους  τους και τους οκνηρούς συγγενείς και ψηφοφόρους τους γενικά –τους πελάτες τους εννοώ με τους οποίους γέμισαν το δημόσιο τομέα και οι οποίοι , κατά το πλείστον, δεν εργάστηκαν δημιουργικά, γιατί πάντα είχαν τον προστάτη βουλευτή, τον προστάτη συνδικαλιστή, για να μην τους μεταθέτουν, να μην τους «καταπιέζουν» στην εργασία, να τους αφήνουν να φεύγουν όποια ώρα θέλουν, να παίρνουν άδεια από τη σημαία και να κάνουν μίνι διακοπές από την Πέμπτη το μεσημέρι μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ και συνάμα να καλοπληρώνονται-.

Λοιπόν, δεν θέλουμε να συνδράμουμε και οι λόγοι είναι προφανείς.

Λοιπόν, δεν θέλω να πληρώνω για τα λάθη και τις παραλείψεις των άλλων.

Λοιπόν, δεν νοιώθω, πλέον, οίκτο για κανέναν, γιατί ξυπνώ το πρωί και σκέφτομαι αν αύριο θα έχω χρήματα να σπουδάσω τα δυο μου παιδιά, αν θα έχω τη δυνατότητα να πληρώνω μέχρι το τέλος των σπουδών τους, αν θα καταφέρω να τα βοηθήσω να συνεχίσουν και μετά το πανεπιστήμιο, αν θα καταφέρω να συνδράμω, ώστε να γίνουν καλοί επιστήμονες και, κυρίως, έντιμοι άνθρωποι. Και για το τελευταίο πονώ. Γιατί δεν είμαι σίγουρη πια ότι θα μπορέσω να το κάνω. Γιατί διαπιστώνω ότι, αντί να γίνω καλύτερος άνθρωπος με αισθήματα αλληλεγγύης για τους άλλους, γίνομαι χειρότερος. Γιατί όλο και περισσότερο σκέφτομαι μόνο την οικογένειά μου και τον εαυτό μου, γιατί θυμώνω που με αναγκάζουν να βοηθήσω ληστεύοντάς με καθημερινά και υποτιμώντας το μυαλό μου, τη σκέψη μου, τις σπουδές μου. Γιατί μειώνουν καθημερινά την ελπίδα μου για έναν καλύτερο κόσμο, για μια πραγματική δημοκρατία με έντιμους  πολιτικούς άρχοντες, όπως την ονειρεύτηκα και βοηθώ και τους μαθητές μου να την ονειρευτούν, όταν τους διδάσκω «την Πολιτεία»του Πλάτωνα.

                                                         Σας ευχαριστώ

                            Καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας

       

                                         Vivian Spachi

Κινητή τηλεφωνία και μ.μ.μ. Ώρα οκτώ και κάτι πρωινή.Το αστικό λεωφορείο ασθμαίνοντας κάτω από το βάρος του υπέρβαρου ανθρώπινου φορτίου του κατευθύνεται προς το κέντρο της πόλης μέσα από τους στενούς και μονίμως μποτιλιαρισμένους από τα διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα δρόμους. Οι περισσότεροι από τους επιβάτες προφανώς πηγαίνουν για δουλειά. Με νυσταλέο βλέμμα καρφωμένο σε κάποιο σταθερό σημείο στριμώχνονται καρτερικά , ώσπου να έλθει η στιγμή της αποβίβασης. Αυτή τη βαριά και καθόλου χαρούμενη ατμόσφαιρα έρχεται ξαφνικά να διαταράξει το κουδούνισμα ενός κινητού τηλεφώνου. Μια νεανική κοριτσίστικη φωνή απαντάει και εκεί αρχίζει ... το μαρτύριο των συνεπιβατών. Η κοπέλα με στεντόρεια φωνή και εις επήκοον όλων αφηγείται πώς πέρασε το προηγούμενο βράδυ. Είναι φανερό ότι είχε βραδινή έξοδο και η φίλη της την πήρε από τα μαύρα χαράματα , για να μάθει τα καθέκαστα. Αλλά τα νέα τα μάθαινε όχι μόνο η φίλη - Αννέτα την έλεγαν την περίεργη κουτσομπόλα . Όλο το λεωφορείο άκουγε άθελά του όλες τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες αυτής της εξόδου. Σε λίγο μάθαμε ότι ήταν το πρώτο ραντεβού με το Γιάννη και πως αυτός υπήρξε ιδιαίτερα περιποιητικός μαζί της. ( Έτσι εξηγείται η πρεμούρα της φίλης να μάθει τα νέα πουρνό-πουρνό ). Ειπώθηκαν κι άλλα πολλά που δεν είναι απαραίτητο ν αναφερθούν εδώ. Δυστυχώς όμως η ιστορία δε φάνηκε να ενδιέφερε και πολύ την ομήγυρη . Ο υψηλός τόνος της φωνής , τα γελάκια , κάποιες άσεμνες λέξεις ενόχλησαν τους άτυχους ωτακουστες και - οι αχάριστοι - αντί να σκύψουν με ενδιαφέρον μηπως και μάθουν περισσότερα άρχισαν να διαμαρτύρονται για την αδιακρισία της κοπέλας - μερικοί με άκομψο τρόπο , ώσπου να την αναγκάσουν να διακόψει τη συνομιλία της , προτού αυτή ολοκληρωθεί. Φαντάζομαι ότι παρόμοια περιστατικά έχουν ζήσει λίγο ή πολύ όλοι όσοι χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μαζικής μεταφοράς ( μ.μ.μ. ). Η εξιστόρηση επιβεβαιώνει την παντελή έλλειψη ευαισθησίας και κονωνικής αγωγής από μια σημαντική μερίδα του πληθυσμού και μάλιστα νεαρής ηλικίας. Και βέβαια δε μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον του τόπου.

Αγαπητή megera ,

πολύ εύστοχο το σχόλιό σου για την κ. Υπουργό της πάλαι ποτέ Εθνικής Παιδείας και ιδιαίτερα καυστικό.
Μάλλον επιβάλλεται να γράφεις συχνότερα.

Το σχόλιο της ημέρας

Η σεβαστή κ. Διαμαντοπούλου απαίτησε την τιμωρία των μαθητών που στη διάρκεια της παρέλασης στα Ιωάννινα αποδοκίμασαν τους επισήμους. Εύγε!!! Το ερώτημα είναι γιατί ποτέ δεν απαίτησε να τιμωρηθούν οι « αβδηριτισμόν οφλισκάνοντες» συνάδελφοί της, κατά την παροιμιώδη έκφραση των αρχαίων ημών προγόνων, όσοι δηλαδή τα τελευταία τριάντα χρόνια κυβέρνησαν με ευήθεια, άνοια, μωρία, αφέλεια, αβουλία, απερισκεψία, αδράνεια, ματαιοδοξία ,ιδιοτέλεια και οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό στην καταστροφή, αφαιρώντας από τους νέους τη δυνατότητα να ονειρεύονται και να αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον. Εύγε και πάλι!!!

Megera
Megeraclub.blogspot.com

•  Ο/Η megera έγραψε: (πριν 22 ώρες) Αξιότιμε κ. Βαρουφάκη,
  
  Η αφήγησή σας ήταν εξαιρετική, όχι μόνο γιατί αξιοποιήσατε τη χάρη και τη γοητεία του Αισώπειου μύθου, αλλά και επειδή προσεγγίσατε τα σύμβολα με περίτεχνο και ευφάνταστο τρόπο, επειδή συμπληρώσατε τις προσεγγίσεις σας, την αλήθεια σας - αυτήν που καταθέτετε στα μ.μ.ε με σαφήνεια και ενάργεια, χωρίς υπεκφυγές – και, βεβαίως, επειδή διδάξατε, πιστός στο ρόλο σας ως δασκάλου. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη την παιδαγωγική δύναμη και την κοινωνική αποτελεσματικότητα του μύθου, μπορούμε να δούμε και πέρα από την αξία του ως μέσου πειθούς. Μπορούμε να σταθούμε στην επιρροή που έχει μια τέτοια αφήγηση στον αναγνώστη κάθε επιπέδου και, κυρίως, σ’αυτόν που δεν αρέσκεται στη μελέτη μακροσκελών και πυκνών, δύσκολων κειμένων. Εσείς εξηγήσατε με εύληπτο τρόπο τα οικονομικά δρώμενα, για να μπορεί να τα κατανοήσει καθένας. Μέσω του μύθου πετύχατε να κάνετε το επιθυμητό μήνυμα εναργέστερο. Μέσω της αφήγησής σας το μήνυμα διαβιβάζεται εύκολα , γίνεται αποτελεσματικό.
  
  Megera
  ……………………………………………………………………
  Η μυθολογία μας προσφέρει πλούσιο υλικό, για να αντιληφθούμε την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει όλοι, όχι μόνο οι ένοχοι, αλλά και οι αθώοι.
  Εμένα, κ. Βαρουφάκη, η κατάσταση μου θυμίζει και το μύθο με τον «πίθο των Δαναίδων», των θυγατέρων του Δαναού, που καταδικάστηκαν μετά το θάνατό τους και την κάθοδό τους στον Άδη να μεταφέρουν και να ρίχνουν αιώνια νερό σ’ένα πιθάρι με τρύπες, για να τιμωρηθούν τάχα για τη δολοφονία των συζύγων τους την πρώτη νύχτα του γάμου. Καταδικάστηκαν οι 49 από τις 50. Η μία, η Υπερμήστρα, δεν σκότωσε το σύζυγό της, τον ερωτεύθηκε, και δεν τιμωρήθηκε.
  Η σημερινή κατάσταση: Όλοι τιμωρούνται, «γιατί μαζί τα φάγανε», κατά την προσφιλή έκφραση γνωστού πολιτικού. Δικαίως τιμωρούνται όλοι αυτοί οι κηφήνες οι προσκολλημένοι στο μελίσσι της εξουσίας που πήραν μέρος σε ανίερες συναλλαγές, που εκμεταλλεύτηκαν την καταγωγή τους, το θεσμό –γιατί περί θεσμού πρόκειται-της οικογενειοκρατίας, τα ρουσφέτια.
  
  
  • Megera:συνέχεια σχολίου... Η σημερινή κατάσταση: Όλοι τιμωρούνται, «γιατί μαζί τα φάγανε», κατά την προσφιλή έκφραση γνωστού πολιτικού. Δικαίως τιμωρούνται όλοι αυτοί οι κηφήνες οι προσκολλημένοι στο μελίσσι της εξουσίας που πήραν μέρος σε ανίερες συναλλαγές, που εκμεταλλεύτηκαν την καταγωγή τους, το θεσμό –γιατί περί θεσμού πρόκειται-της οικογενειοκρατίας, τα ρουσφέτια. Δικαίως τιμωρούνται όσοι προσκύνησαν την εξουσία, όσοι έκαναν τη διακονία του βουλευτή , του πολιτευτή επάγγελμα. Αρνήθηκαν οι Δαναίδες να μυηθούν στο γάμο, έκαναν φόνο, τιμωρήθηκαν. Η Υπερμήστρα δεν τιμωρήθηκε. Οι υπόλοιποι πολίτες, λοιπόν, γιατί να τιμωρούνται αιωνίως; Επειδή πίστεψαν ότι η εργατικότητά τους, η φιλοπονία τους, η φιλεργία τους, η υιοθέτηση του μέτρου στη συμπεριφορά τους θα ήταν αρκετά, θα ήταν επαρκή, για να μπορέσουν να σταθούν ακόμα και σε μια κοινωνία όπου προάγονται, συνήθως, οι «ημέτεροι»της εκάστοτε εξουσίας, όπου προωθούνται και κερδίζουν οι συμμαθητές, οι φίλοι , οι γείτονές τους που δεν μόχθησαν, δεν σπούδασαν, δεν αγωνίστηκαν, απλώς διέθεσαν το χρόνο τους «ίνα διατρίβωσι εις τα γραφεία των κομμάτων»; Ο ΈΡΩΤΑΣ της Υπερμήστρας δεν τιμωρήθηκε. Ο ΕΡΩΤΑΣ της εργασίας, του μόχθου, της αξιοπρέπειας –αναρωτιέται ο αθώος πολίτης –γιατί ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ; Να υποθέσει κανείς ότι σήμερα δεν είναι καιρός για έρωτες; Να υποθέσει ότι έρωτας, αγάπη, ειλικρίνεια είναι καταδικασμένα στο πυρ της προδοσίας; Ή ότι οι αθώοι τιμωρούνται ως ανόσιοι και αμύητοι και αναγκάζονται να φέρουν στον Άδη «εν κοσκίνω ύδωρ»( Πλάτων, Γοργίας 493 Β), γιατί είχαν χρέος να καταλάβουν, να εννοήσουν, να διαφωνήσουν, να αντιδράσουν , να επαναστατήσουν;
    Τι κάνουμε ,λοιπόν, σήμερα; Μεταφέρουμε νερό σε τρύπιο δοχείο, ματαιοπονούμε, καταδικαστήκαμε όλοι να ματαιοπονούμε.
    Καλημέρα σας
    Megera
    Megeraclub.blogspot.com 

άρθρο του blog taxalia για τα σχολικά βιβλία - σχόλιο

26 Οκτ 2011

Ο Διόφαντος, η Διαμαντοπούλου , τα DVD και τα σχολικά βιβλία

(μία προίκα 25.800.000 ευρώ που αποκάλυψε στην Βουλή ο Αργύρης Ντινόπουλος)

Φέτος οι μαθητές δεν έχουν ακόμη βιβλία. Αλλά η υπουργός φροντίζει για τα βιβλία της επόμενης χρονιάς !  Ακριβέστερα,  για το ποιος θα αναλάβει την εκτύπωσή τους. Έτσι, για να παρακάμψει τις διαγωνιστικές διαδικασίες  ανακάλυψε τον … 
Διόφαντο. Ποιος είναι ο όμως ο Διόφαντος ;  
Μαθηματικός του 3^ου μ.Χ. αιώνα. Πατέρας της  Άλγεβρας. Η κ. Διαμαντοπούλου , όμως,  τον μετέτρεψε σε πατέρα της Αλχημείας.  Το όνομα του Διόφαντου , λοιπόν, έδωσε η υπουργός στο (ιδιωτικού δικαίου) Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών και Εκδόσεων με έδρα την Πάτρα. Και ενώ στα σχολεία γινόταν χαμός για την φετινή έλλειψη βιβλίων η υπουργός προικοδότησε τον (δικό της) Διόφαντο με … 25.800.000 ευρώ για να τυπώσει βιβλία για του χρόνου ! Την σχετική διαδικασία θα εποπτεύει δικηγόρος που θα επιλεγεί από τον Διόφαντο με… απευθείας ανάθεση. Αλλά ο Διόφαντος βαρύνεται και με άλλες αμαρτίες. Η εταιρεία που κατασκεύασε τα DVD  ( τα οποία μοιράστηκαν φέτος αντί για βιβλία) επελέγη , από τον Διόφαντο, όχι με διαγωνισμό, αλλά με… διαπραγμάτευση ! Η εταιρεία η οποία μοίρασε τα DVD στα σχολεία επελέγη με … απευθείας ανάθεση !  Και το καλλίτερο για το τέλος : η υπουργός γέμισε τον Διόφαντο με τα δικά της παιδιά. Έκανε αθρόες προσλήψεις χωρίς καμία διαγωνιστική διαδικασία.  Τον αμαρτωλό Διόφαντο αποκάλυψε χθες στην Βουλή ο Αργύρης Ντινόπουλος. 

 

 

Αν πράγματι συμβαίνουν αυτά,τι να πούμε;Δεν υπάρχει σωτηρία, αφού δεν υπάρχει αιδώς. Δεν υπάρχει αιδώς, αφού δεν υπάρχει φόβος. Δεν υπάρχει φόβος, αφού επικρατεί η ατιμωρησία.Δεν υπάρχει τιμωρία, γιατί φρόντισαν οι εκάστοτε κυβερνώντες γι΄αυτό. Φρόντισαν για όλα...

Megera

26 Οκτωβρίου 2011:megera προς Κ. Γλέζο

megera είπε...

Τα σέβη μου, κ. Γλέζο! Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής σας,θαυμάζω το θάρρος σας,ζηλεύω το νεανικό σας φρόνημα και την αγωνιστικότητά σας.
Χρόνια σας πολλά!!!
Megera
Megeraclub.blogspot.com

Θέλουμε να γράφετε, θέλουμε να μας νουθετείτε, επιθυμούμε να σάς βλέπουμε και να σάς ακούμε...

Απάντηση σε άρθρο του Γ. Κεσσόπουλου (taxalia 26 Οκτωβρίου 2011)

megera είπε...

Κ.Κεσσόπουλε,

Συμφωνώ μαζί σας ότι η τέχνη πρέπει να είναι κοντά στην κοινωνία. Όμως, σήμερα, η τέχνη πρέπει να διαβεί όλα τα μονοπάτια του υπερρεαλισμού, για να πλησιάσει την κοινωνική πραγματικότητα. Γιατί υπερρεαλιστικό είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, να συμβιώνουν ζευγάρια μαζί. Πρώτον ,γιατί σήμερα η συμβίωση είναι πολύ δυσχερής, επίπονη και καταπιεστική για ένα ζευγάρι, αν δεν έχουν αποφασίσει και τα δύο μέλη  να ξεχάσουν τα θέλω τους, να υποτάξουν τις επιθυμίες τους και τα όνειρά τους στο  « μαζί », να υποχωρούν σε καθημερινή βάση για όλα τα ζητήματα, από τα πιο απλά ως τα …θέματα της εξωτερικής πολιτικής του τόπου – η αύξηση των διαζυγίων το αποδεικνύει περίτρανα. Έπειτα, επειδή είναι βέβαιο ότι τελικά …θα τα κάνουν όλα μαζί, χάριν ποικιλίδος –επιτρέψτε μου την έκφραση – που λείπει από τη σημερινή ζωή. Γιατί λείπει η δημιουργία, ο πόθος για δράση, ο έρωτας για την εξέλιξη που συνιστούν την ουσία της ζωής, το νόημά της, την ποικιλία της. Υπάρχει, δυστυχώς, μόνο η ανία, η κούραση, η παθητικότητα, το τέλμα, η δυστυχία που οδηγούν σε μορφές συμπεριφοράς σαν αυτές που περιέγραψε πριν από λίγες μέρες σε άρθρο του ο συμπαθής Κ. Καμπουράκης. Αν, τώρα, η δυσπραγία των καιρών οδηγήσει στην υιοθέτηση τέτοιων λύσεων, αλίμονό μας. Δεν έχουμε σωτηρία ως άνθρωποι, ως κοινωνικές ομάδες, ως λαός…

     Όσον αφορά στην αξιωματική αντιπολίτευση, αν δηλαδή μπορεί να αντέξει το βάρος των ευθυνών, έχω να πω τα εξής: μέχρι τώρα τι καταλάβαμε; Τι εννοήσαμε από την παρουσία των εκπροσώπων της στα κανάλια της τηλεόρασης; Όταν η συζήτηση αρχίζει να σοβαρεύει, όταν γίνεται λόγος περί προγραμμάτων, σχεδιασμών κ.λ.π ακολουθεί…παραπομπή των λεγόντων στο Ζάπειο 1,2…..Δηλαδή; Τίποτε…Και επειδή ο κόσμος, πλέον, δεν καταλαβαίνει από ευχολόγια, νιώθει οργή και αγανάκτηση και επιθυμεί συγκεκριμένες προτάσεις, αμφισβητεί και την αξιωματική αντιπολίτευση όπως ακριβώς και την κυβέρνηση. Έπειτα, πρέπει να θυμίσουμε ότι το βάρος των ευθυνών είναι μεγάλο, το δε βάρος της ιστορίας μέγιστο. Το δυσάρεστο είναι ότι οι ηγέτες κρίνονται αντικειμενικά μετά τα κρίσιμα γεγονότα, μετά τις αποφάσεις τους, μετά από τις άκαιρες επιλογές τους κι αφού η πολιτική τους βυθίσει έναν λαό στη μιζέρια, αφού δοκιμάσουν τη δημοκρατία και τους θεσμούς της με την ανικανότητα και την απερισκεψία τους. Τότε, όμως, το κόστος είναι πολύ μεγάλο, οι συνέπειες ανεπανόρθωτες. Η κριτική τότε μπορεί να βοηθήσει τις επόμενες γενιές, εφόσον, βέβαια, ο λαός έχει εκπαιδευτεί να διδάσκεται από τα λάθη του παρελθόντος κι αποφεύγει την επιλογή των δημαγωγών, των καιροσκόπων, των λαϊκιστών.

Χρόνια πολλά

Megera

Megeraclub.blogspot.com

Απάντηση σε δήλωση του Αντιπεριφερειάρχη Θεσσ. Κ. Τζιτζικώστα, 26 Οκτωβρίου 2011

megera είπε...

Θάρρος, μαχητικότητα, πίστη, επιμονή…Τι ωραίες λέξεις, τι ωραίες αρετές!!! Έχουν απ’αυτές οι νέοι, κύριε. Αλλά, όταν βλέπουν ότι αυτά τους τα προτερήματα βρίσκουν τοίχο μπροστά τους, τοίχο που όρθωσαν και ορθώνουν οι πολιτικοί ταγοί με τις πρακτικές και τις επιλογές τους, με την απρονοησία και την ιδιοτέλειά τους, τότε νιώθουν ότι τα χάνουν όλα. Όταν διαπιστώνουν καθημερινά ότι ο αγώνας τους, ο μόχθος τους, οι σπουδές τους δεν έχουν αντίκρυσμα, γιατί τη θέση τους έχουν πάρει οι βολεμένοι του συστήματος, οι βολεμένοι από τα ρουσφέτια, τις πελατειακές σχέσεις και το νεποτισμό που κυριαρχεί, τότε νιώθουν ότι όλα γκρεμίζονται γύρω τους, αισθάνονται ότι δεν έχουν προοπτική, ότι δεν έχουν μέλλον, ότι δεν μπορούν να ονειρευτούν. Αισθάνονται ότι το «εμείς» που τόσο εύκολα προτάσσετε, το απεμπολείτε εξίσου εύκολα και γρήγορα για την άνετη πολυθρόνα σας. Σ’αυτές τις περιπτώσεις η ελευθερία και ο αγώνας γι’αυτήν παίρνουν άλλο νόημα: Έξω οι βολεμένοι του συστήματος, έξω οι πολιτικάντηδες, έξω οι οκνηροί, έξω οι μη ικανοί…
Χρόνια πολλά
Megera

Απάντηση σε άρθρο του Δ.Καμπουράκη (taxalia 21 Οκτωβρίου 2011) για το γάιδαρο...

                 Το γνωρίζουμε όλοι ότι η γλώσσα δεν είναι αισχρή. Αλλά ο τίτλος και η λυρική, ομολογουμένως, αναλογία δεν μας αρέσει. Όπως επίσης δεν μας αρέσει να βάζετε στην ίδια ζυγαριά τον έρωτα και τα κέρατα. Τέτοιες εποχές, εποχές μαζικής κατάθλιψης για το αβέβαιο μέλλον μας, όπως αναφέρετε κι εσείς, εποχές οργής και θλίψης για όσα γίνονται γύρω μας, για τις σκηνές που βλέπουμε στις διαδηλώσεις, για τις περικοπές σε επιδόματα ομάδων με προβλήματα, για την επονείδιστη απουσία του κράτους από το πλευρό ατόμων με αναπηρίες και ανάγκες επείγουσες θέλουμε να μας θυμίζετε την καλή πλευρά των ανθρώπων, τα καλά τους αισθήματα, τα γόνιμα συναισθήματα. Θέλουμε να μας θυμίζετε τις υγιείς κοινωνικά πράξεις, πράξεις φροντίδας και ειλικρινούς ενδιαφέροντος για εκείνους που ζουν καθημερινά τη στέρηση και την αγωνία για το αύριο. Δεν μας ενδιαφέρουν αυτά τα κέρατα  κι αυτές οι ατασθαλίες που περιγράφετε …κ. δημοσιογράφε. Αν θέλουμε ν’ακούσουμε για προδοσίες, θέλουμε να μας ενημερώνετε για την προδοσία εις βάρος μας από τους κυβερνώντες, γιατί μας αποκοίμιζαν χρόνια και μας κρατούσαν σε λήθαργο αυτοί και μαζί μ’αυτούς κι εσείς οι δημοσιογράφοι. Αν θέλουμε ν’ακούσουμε για ερωτικές ατασθαλίες, θέλουμε να γράψετε πραγματεία για τις ατασθαλίες των φορέων εξουσίας που δεν σεβάστηκαν την αγάπη και την αφοσίωση του λαού στο πρόσωπό τους, που δεν συγκινήθηκαν από την εμπιστοσύνη που τους έδειξε τόσα χρόνια και σκυλεύουν τώρα και το πτώμα του.

Καλημέρα σας !!!

Megera

Megeraclub.blogspot.com