Στάση πληρωμών επαιδευτικών;

Ετσι αρχίζει η μεταρρύθμιση στην παιδεία; Με στάση πληρωμών στους διδάσκοντες; Κανείς από τους ιθύνοντες του Υπουργείου δεν ξέρει(;)ότι κάθε εργαζόμενος, για να αποδίδει καλά στο έργο του πρέπει να απολαμβάνει την εκτίμηση των εργοδοτών του και, κυρίως, να έχει αυτοεκτίμηση και κοινωνική αποδοχή; Πως είναι δυνατόν να απολαμβάνει αυτά τα αγαθά και να είναι αποτελεσματικός στο έργο του, όταν αναγκάζεται να ζει μια μίζερη ζωή, χωρίς την πνευματικότητα που εξασφαλίζουν τα πολιτιστικά δρώμενα, το σινεμά, το θέατρο, το καλό βιβλίο, τα ταξίδια; Ολα αυτά ο σύγχρονος εκπαιδευτικός αδυνατεί να τα απολαύσει, γιατί είναι ο πιο κακοπληρωμένος επιστήμονας. Και αναγκάζεται, εκτός σχολείου, να επιδίδεται στα ιδιαίτερα, για να συμπληρώσει το φτωχό μηνιάτικο. μηνιάτικο για πένητες, όχι για ανθρώπους που σπούδασαν, για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή. .Και τώρα; Υφίσταται κι αυτός τις περικοπές στο μισθό του, σε λίγο και τη στάση πληρωμών...για το καλό του κράτους. για να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο, για να σώσουμε την πατρίδα... Ολοι εσείς, οι πολιτικοί ταγοί, που πηγαινοέρχεσθε στην Ευρώπη τρις και τετράκις, συχνά, μηνιαίως, δεν ρωτάτε; δεν μαθαίνετε; δεν προβληματίζεσθε που όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές χώρες προχωρούν μπροστά, βαδίζουν στο μέλλον με εκπαιδευτικά συστήματα άρτια και ουσιαστικά, με δασκάλους και μαθητές ευτυχισμένους μέσα σε σχολεία αξιοπρεπή, με διδάσκοντες και διδασκόμενους που γεύονται καθημερινά τη χαρά της γνώσης, της δημιουργίας, που ανοίγουν νέους ορίζοντες για τον τόπο τους, που συμβάλλουν στην έρευνα, που προωθούν την επιστήμη. Τί συμβαίνει, τελικά, στον τόπο μας; Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τα παιδιά μας; Γιατί κανένας δεν φροντίζει; Γιατί όλοι είναι κλεισμένοι ερμητικά στο κουκούλι των μικροκομματικών συμφερόντων τους και το μόνο που τούς συγκινεί, το μόνο που μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους είναι ο προγραμματισμός για την εκλογή τους στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση; Κι εμείς; Εμείς γινόμαστε τα μέσα, για να πετύχουν αυτοί το στόχο τους και να μάς περιπαίζουν για άλλη μια τετραετία, χωρίς αιδώ...

Σχόλιο στο Tro-ma-ktiko στις 11/4/2011 7.58μμ

1.                           Megera είπε:

11/04/2011 στις 7:58 pm

Δεν θα σχολιάσω την απόφαση κατά του Κ. Ψωμιάδη. Αν έσφαλε,ορθώς τιμωρήθηκε. Παρακολουθώντας, όμως τα σχόλια σχετικά με την απόφαση αυτή, όπως και τα σχόλια για την υπόθεση της Κ. Αποστολάκη, έχω να πω τούτο μόνο. Ας μη γίνει η ανωνυμία των σχολιαστών η αφετηρία υποβιβασμού των blogs. ας μη γίνει η αφορμή να εκπέσουν στη συνείδηση του αναγνώστη που επιθυμεί να ενημερωθεί από ανεξάρτητες πηγές και να παρακολουθήσει τις αντιδράσεις της κοινωνίας. Είναι πολύ εύκολο, όταν κρύβεται κανείς πίσω από την ανωνυμία που τού προσφέρεται να βρίζει, να βλαστημά με το χειρότερο τρόπο, να υποβιβάζει το αντικείμενο της οργής του, να τό εξευτελίζει, να το τσαλαπατά,να το εκθέτει . Το κέρδος, όμως, ποιο είναι; Μπορεί, τελικά , να πείσει κάποιος τους άλλους με τις ύβρεις; Εχουν οι ύβρεις πειστική δύναμη ή δείχνουν έλλειψη επιχειρημάτων, δογματισμό, φανατισμό, μισαλλοδοξία και διάθεση αφορισμού των πάντων; Το βέβαιο είναι ότι αποτελούν ακρότητα, υπερβολή, υπέρβαση του μέτρου. Αλλά, όμως, όταν σχολιάζουμε την αρνητική, την παραβατική, συχνά, συμπεριφορά των πολιτικών ταγών και την κατακρίνουμε, με το μέτρο δεν τη συγκρίνουμε;Επειδή υπερέβησαν το μέτρο δεν την καυτηριάζουμε; γι’ αυτό δεν την καταδικάζουμε; Εμείς, λοιπόν, γιατί υπερβαίνουμε το μέτρο; γιατί οδηγούμαστε στην ευτέλεια και δεν ακολουθούμε την αριστοτελική μεσότητα; Σήμερα, μάλιστα, που τα blogs έχουν κερδίσει πλειάδα αναγνωστών, και το κυριότερο μεγάλη μερίδα νέων που προβληματίζονται και αναζητούν με πάθος την αλήθεια, γιατί να κάνουμε, όσοι συνηθίζουμε να σχολιάζουμε τα τεκταινόμενα, αυτά που επικρίνουμε; γιατί να προβάλλουμε με νοσηρό πάθος την αμφισβήτησή μας, την αντίρρησή μας, την αγανάκτησή μας έστω; Ηδη, όσοι δεν ευνοούνται από την κριτική των blogs, άρχισαν να σπέρνουν δημόσια τις απόψεις τους περί της αναξιοπιστίας και της υποκειμενικότητας αυτού του μέσου ενημέρωσης και να καλλιεργούν την τάση αμφισβήτησης για το ρόλο τους, τις σκοπιμότητές τους και γενικώς την αναξιοπιστία τους. Μήπως πρέπει να χειριζόμαστε, τελικά, το προνόμιο της ανωνυμίας με σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας και τους αναγνώστες , μεγάλους και μικρούς; Και μήπως είναι πολύ μικρό και ιταμό να τα βάζουμε, ανώνυμοι εμείς, με γυναίκες και να αναφερόμαστε σ’ αυτές με το όνομα και το επώνυμό τους;Megera
  megeraclub.blogspot.com

Κουίζ

Το συγκεκριμένο κουίζ το θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία।Ήταν τότε ραδιοφωνικός παραγωγός ο συχωρεμένος ο Άλκης Στέας , οποίος διαφήμιζε κάποια μάρκα σοκολάτας και χάριζε ολόκληρες συσκευασίες σε αυτόν που θα έδινε τη σωστή απάντηση στο ερώτημα :
Στο κέντρο μιας λίμνης κολυμπάει μία πάπια. Πάνω στην ουρά της κάθεται μία γάτα.
Ερώτημα : τι θα πάθει η γάτα , αν η πάπια βουτήξει στο νερό ;
Οι απαντήσεις ήταν πάρα πολλές καθημερινά και όλες φυσικά λανθασμένες. Ορισμένες
μάλιστα ήταν κουτές και προκαλούσαν γέλιο.
Περιμένω τις δικές σας τοποθετήσεις και - πού ξέρετε - μπορεί και σεις να κερδίσετε καμιά σοκολάτα.

Σκέψεις...

* Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει ανοιχτό το στέρεο στις δύο το πρωί.Τηλεφώνησέ
τουστις τέσσερις και πες του πόσο πολύ σου άρεσε η μουσική.

* Το μόνο κοινό που έχουν το Νάσιοναλ Τζεογκράφικ και το Πλαίημπόυ είναι ότι και τα δύο
σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη , που ποτέ δε θα επισκεφθείς.

* Οι ληστές ζητούν ή τα λεφτά ή τη ζωή σου . Οι γυναίκες ζητούν και τα δύο.

* Επιτυχημένος είναι ο άνδρας που κερδίζει περισσότερα χρήματα από αυτά που μπορεί
να ξοδεύει η γυναίκα του.Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν
τέτοιο άνδρα.

* Οι άνδρες που έχουν τρυπήσει τα αυτιά τους είναι προετοιμασμένοι για γάμο.
Έχουν νιώσει τον πόνο και έχουν αγοράσει κοσμήματα.

Ωραίες ...ατάκες

1. " Άν υπακούς σ'όλους τους κανόνες, χάνεις όλη την πλάκα" ( Κάθριν Χέπμπορν, αμερικανίδα ηθοποιός).
2. " Λένε ότι οι καλοί κοιμούνται πιο ήσυχα το βράδυ από τους κακούς. Ναι, αλλά οι κακοί διασκεδάζουν περισσότερο τις ώρες που είναι ξύπνιοι" ( Γούντι Άλεν, αμερικανός σκηνοθέτης)
3. "Η πολιτική είναι η διασκέδαση ασήμαντων ανθρώπων που, όταν πετυχαίνουν, γίνονται σπουδαίοι στα μάτια ακόμα πιο ασήμαντων ανθρώπων"( Τζορτζ Τζιν Νέιθαν, αμερικανός δημοσιογράφος)
4. "Καμμιά διασκέδαση δεν είναι τόσο φθηνή όσο το διάβασμα και καμιά ηδονή δεν διαρκεί τόσο πολύ"(λαίδη Μέι Μόνταγκιου, αγγλίδα επιστολογράφος του 17ου αιώνα)

                                  Από το Ε Ελευθεροτυπίας 6/3/2011

Υπάρχει ελπίδα...

Σήμερα το πρωί επισκέφθηκα για υπόθεσή μου τη Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς ( τμήμα μητρώου στο 2ο όροφο ) , όπου με περίμενε μια μεγάλη ουρά πολιτών .Σκέφθηκα ότι δύσκολα θα έφθανε η σειρά μου και η απογοήτευση με κυρίευσε .
Όμως στα τρία γκισέ εξυπηρετούσαν το κοινό τρία νεαρά κορίτσια , που με πολλή υπομονή και ευγένεια έλυναν κάθε πρόβλημα.Οπότε κατανοητό γίνεται ότι η αρχική μου κρυάδα γρήγορα έδωσε τη θέση της στην ικανοποίηση και την αισιοδοξία ότι οι νέοι άνθρωποι
πράγματι μπορούν να αλλάξουν την Ελλάδα.Μπορούν να κατακρημνίσουν την προκατάληψη
ότι τίποτα στον τόπο μας δε λειτουργεί σωστά και ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αδιάφοροι και τεμπέληδες.

Ατιμωρησία

Όλον αυτό τον καιρό που ο τόπος μας , ο λαός μας ταλανίζεται από τα πολυποίκιλα οικονομικά προβλήματα , την ανεργία , την ακρίβεια , τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και τόσα πολλά άλλα ( τι να πρωτοαναφέρει κανείς ) μία σκέψη μου έχει καρ-
φωθεί στο μυαλό , ένα ερώτημα με περιτριγυρίζει , χωρίς όμως να καταφέρω να δώσω μια
απάντηση.
Γιατί δεν τιμωρείται κανένας από όσους (λέγεται) ότι σφετερίστηκαν δημόσιο χρήμα με
οποιοδήποτε τρόπο; Γιατί υπάρχει ατιμωρησία παρά το ότι αποτελεί απαίτηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών ;
Μήπως διότι ατιμωρησία σημαίνει συγκάλυψη ; Αλλά πάλι η συγκάλυψη δεν είναι
συνευθύνη ; Δεν είναι συνενοχή ;
Και γιατί να συγκαλύψει κανείς κάποιον που έσφαλε; Μήπως γιατί φοβάται ότι αν τον
αποκαλύψει , θα έρθουν στο φως και δικές του " αμαρτίες " ; Μήπως γιατί πρόκειται για
"δικό μας παιδί" και δε θέλουμε να πάθει κάτι κακό το καημένο; Μήπως, μήπως,μήπως ;
Καθημερινά ακούγονται στα μ.μ.ε. ειδήσεις σχετικές με παράνομες δραστηριότητες
δημόσιων προσώπων , αλλά σπάνια μαθαίνουμε τα ονόματά τους .Κι όταν - σπανίως - τα
μάθουμε κι αυτά , η υπόθεση μένει εκεί και κανείς δεν τιμωρείται. Μπορεί άραγε κανείς να δώσει απάντηση σε αυτά τα απλά - και μάλλον αφελή - ερωτήματα;

Ατιμωρησία

A - πολιτικότητα του Ελληνα πολίτη

Ο Έλληνας απομακρύνεται σιγά σιγά από την πολιτική. Παύει να ενδιαφέρεται για τις εξελίξεις και τις προοπτικές σε κάθε χώρο, γιατί τα τελευταία χρόνια ζει τη διαφθορά σε κάθε επίπεδο δράσης , σε κάθε χώρο που κινείται. Εκεί τον οδηγεί και η απομυθοποίηση των πάντων, το τέλος των ιδεολογιών και η ανάδειξη του συμφέροντος σε αξία ή μάλλον σε υπεραξία. Δεν ξέρει, εξάλλου, και με ποιο κόμμα να ταχθεί, ποιο να υποστηρίξει, γιατί διαπιστώνει ότι όλα , μηδενός εξαιρουμένου, λειτουργούν όπως το 19ο αιώνα, ότι δεν κάνουν καμία προσπάθεια να εκσυγχρονιστούν και να προσαρμοστούν στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ισως δε θέλουν κιόλας. 'Επειτα, ακόμη κι αν μέσα στα κόμματα υπάρχουν εκλεγμένοι που έχουν αρχές, αξίες πολιτικές και διάθεση να εργαστούν για το συμφέρον του τόπου, δεν μπορούν να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση, δεν μπορούν να αρθρώσουν λόγο ελεύθερο, να κάνουν προτάσεις , γιατί το κόμμα τούς περιορίζει, γιατί οι διαδικασίες δεν είναι δημοκρατικές , γιατί κάθε παρέκκλιση από τις ιδέες του αρχηγού θεωρείται προδοσία και ...ξέρουμε όλοι πως τιμωρειται. Και οι πολίτες το αντιλαμβάνονται αυτό, το καταλαβαίνουν κάθε φορά που διαγράφεται ένας βουλευτής κόμματος, γιατί η δήλωσή που έκανε " δεν συνάδει με τις αρχές του κόμματος...", " υπονομεύει το κύρος του αρχηγού του κόμματος..." κ.λ.π..

Βέβαια, δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο πολίτης για την αποστασιοποίησή του από την πολιτική, από τις πολιτικές εξελίξεις γενικότερα. Φταίει κι αυτός, γιατί έχει πέσει θύμα ενός άκρατου ευδαιμονιστικού και χρησιμοθηρικού πνεύματος , με το οποίο ποτίστηκε γενναιόδωρα από το σύστημα δεκαετίες ολόκληρες, και παθιάζεται μόνο με τη διεκδίκηση των ατομικών - υλικών κατά το πλείστον - επιδιώξεων. Φανατίζεται και νιώθει ηδονή μόνο από την ικανοποίηση του πρόσκαιρου, του παροδικού, του ευτελούς, του τιποτένιου ......

Αυτή η συμπεριφορά και στάση, όμως, προδικάζει ένα όχι και τόσο ευοίωνο μέλλον, γιατί μόνο με αγώνες ουσιαστικούς και θυσίες πετυχαίνονται τα Αγαθά  κερδίζονται οι Μάχες και οι Πόλεμοι..Κι εμείς ως λαός πρέπει  στο εξής να δώσουμε σκληρές μάχες και να κάνουμε θυσίες μεγάλες, αν θέλουμε να έχουμε θέση στο μέλλον και δικαίωμα στην εξέλιξη.....

Αντιδράσεις στο πολιτικό σύστημα

Τα γιαουρτώματα και οι δημόσιες αποδοκιμασίες είναι βέβαια ένας τρόπος διαμαρτυρίας ενάντια στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας , είναι ένας τρόπος εκτόνωσης και έκφρασης θέσων.
Όμως δε λύνουν προβλήματα , δεν αλλάζουν την κατάσταση .
Αντί λοιπόν να προβαίνουμε σε τέτοιου είδους " τυφλές " αντιδράσεις , αμέθοδες και σπασμωδικές , είναι μάλλον προτιμότερο την επόμενη φορά που θα βρεθούμε μπροστά στην κάλπη να σκεφθούμε ξανά και ξανά ποιον ή ποιους θα ψηφίσουμε .Τι ωφελεί να μεμψιμοιρούμε , να γκρινιάζουμε , να τα βάζουμε με τους πολιτικούς και να μην αναλαμβάνουμε τις προσωπικές ευθύνες.Δεν είναι δυνατό να στέλνεις στη βουλή τον ... κουμπάρο σου μόνο και μόνο γιατί πρόκειται κάτι να κερδίσεις από αυτόν και να αφήνεις απ' έξω τους ικανούς και αδιάφθορους.

Περί ...πολιτικής

Αποδοκιμασία πολιτικών φορέων

Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά,  τη δημόσια αποδοκιμασία των πολιτικών φορέων με διάφορους τρόπους. Γιουχαίσματα και γιαουρτώματα είναι η συνήθης τακτική. Στερείται, βέβαια, αισθητικής, δεν είναι δηλωτική του ευφάνταστου του Ελληνα, αλλά αποτελεί έκφραση της πλήρους αγανάκτησής του για την πορεία της χώρας του, για την υποθήκευση του οικονομικού, πολιτικού, πνευματικού και ηθικού του βίου, για το  χωρίς αιδώ ξεπούλημα του μέλλοντος των παιδιών του. Ευφάνταστη και δημοκρατική ήταν η αντίδραση των μαθητών στη Σύρο : γύρισαν το κεφάλι, την ώρα που περνούσαν εμπρος από τους επισήμους, στην αντίθετη κατεύθυνση, ενώ μια άλλη ομάδα μαθητών στα μαύρα με σφραγισμένο το στόμα εξέφραζε την αγανάκτησή της για τα νέα μέτρα συρρίκνωσης των σχολικών μονάδων. Τα πανώ που ύψωσαν εύγλωττα:¨Η ολιγαρχία της πολιτικής υποθηκεύει το μέλλον μας”. Γνωρίζουν, πλέον, και τα παιδιά. Ξέρουν και δεν έχουν ελπίδες, γιατί οι πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται, οι λύσεις που προτείνονται για φλέγοντα θέματα, όπως αυτό της παιδείας, φαίνονται πρόχειρες και βεβιασμένες κι, έπειτα, γιατί ο πολιτικός βίος του τόπου τους, η “πολιτεία” πολλών πολιτικών δεν θυμίζουν σε τίποτε όλα αυτά που διδάσκονται στο λύκειο: για την επιλογή των αρίστων στην εξουσία – οι κομματικοί μηχανισμοί σήμερα είναι μηχανισμοί αποκλεισμού των αρίστων και προαγωγής ή της πλουτοκρατίας ή των αφεντάδων των κομματικών σχηματισμών – για τον υπέρτατο στόχο του κράτους που πρέπει να είναι η ευδαιμονία του πολίτη που προκύπτει από την αυτάρκεια του κράτους –σήμερα έχουν υποθηκευτεί τα πάντα στην Ελλάδα και ο πολίτης δυστυχεί και θα σηκώνει το βάρος της πίεσης για χρόνια, εκτός από τους προνομιούχους, βέβαια, που απολαμβάνουν όλα τα αγαθά και η ζωή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου- για την ηθική, για τα πρότυπα δημιουργικότητας και αγωνιστικότητας, για ιδανικά και αξίες... Γι ‘αυτό αντιδρούν μικροί και μεγάλοι. γι’αυτό χάνουν τον έλεγχο και το μέτρο σοβαροί οικογενειάρχες και νοικοκυραίοι :γιατί βλέπουν ότι ο καθημερινός τους αγώνας χρόνια ολόκληρα αποδείχθηκε μάταιος. κι ήταν ένας αγώνας τίμιος και ηθικός που η επένδυσή του έγινε στον ιδρώτα της εργασίας ή και του διπλού μερακάματου, συχνά, για να πληρωθεί και το μικρό στεγαστικό δάνειο, για να έχουν τα παιδιά την ασφάλεια της στέγης, για να είναι ο γονιός σίγουρος ότι τα παιδιά του δεν θα μείνουν στο δρόμο, αν κάτι δεν πάει καλά, αν χάσει τη δουλειά του. Και τώρα τα χάνει όλα:και τη δουλειά και το σπίτι και τη δυνατότητα να μορφώσει τα παιδιά του, για να μάθουν να σκέφτονται, να έχουν ανοιχτούς ορίζοντες, για να κάνουν καλύτερες επιλογές από τους ίδιους και για τον εαυτό τους και για τον τόπο τους.

Πως να μην διαμαρτύρονται, λοιπόν, εναντίον όλων αυτών που πρόδωσαν τις προσδοκίες τους και έκαναν τα όνειρά τους εφιάλτη; 

Καλό μήνα!!!

     Καλό μήνα και από μένα, παιδιά! Χαίρομαι που "πιάσατε δουλειά "πρωί πρωί. Εξαιρετικός ο προβληματισμός που έθεσε ο Scriptor. Ποιοι μάς λένε ψέματα; Ποιοι μάς αποκρύπτουν σκόπιμα την αλήθεια ή διαστρέφουν τα πραγματικά γεγονότα, ποιοι αποκρύπτουν πράξεις και ενέργειες για τις οποίες υπάρχει , συνήθως μεγάλη ενοχή;
Ποιοι; Δυστυχώς, πολλοί. Και δεν μιλάμε, βέβαια, για τα "κατά συνθήκη ψεύδη". Μιλάμε για το ψεύδος, την απόκρυψη της αλήθειας στην καθημερινή μας ζωή από δικούς μας ανθρώπους, φίλους, συνεργάτες, συναδέλφους. Αναφερόμαστε, επίσης, σε ανθρώπους που επιλέξαμε με την ψήφο μας, για να μάς εκπροσωπήσουν με άριστο  τρόπο - γιατί αυτό και μόνο αυτό περιμένουμε απο εκείνους -στη λήψη αποφάσεων, εννοούμε τους πολιτικούς ταγούς: απ' αυτούς περιμένουμε την αλήθεια στους λόγους και στις πράξεις κι όχι την υποκρισία, την κολακεία, την επιορκία, τη συκοφαντία . γιατί όλα αυτά τα τελευταία είναι ψεύδη, οδηγούν στην παραποίηση της πραγματικότητας. Και, βέβαια, έχουν και όλες τις δυσάρεστες συνέπειες που έχει γενικώς το ψεύδος και η απόκρυψη της αλήθειας στη ζωή μας.
Πράγματι, είναι δυσάρεστες, συχνά ολέθριες οι συνέπειες του ψεύδους. Στην κοινωνική συμβίωση εξασθενίζει την εμπιστοσύνη, καλλιεργεί τη δυσπιστία και την καχυποψία, κλονίζει κάθε μορφή συνεργασίας και ουσιαστικής σχέσης, τελικά διαρρηγνύει τη συνοχή των σχέσεων. Και μετά; Ποτέ οι σχέσεις δεν  είναι ίδιες, καθώς χάνεται μαζί με την εμπιστοσύνη και η εκτίμηση για τον άλλον που δεν σέβεται αρχές, αξίες, κοινές κατακτήσεις..
Οι ίδιες συνέπειες παρατηρούνται και στον πολιτικό βίο, όπου τις βλέπουμε καθημερινά, τις παρατηρούμε με προβληματισμό, γιατί δεν είναι ευοίωνες για το μέλλον του τόπου. Ποιος θα εμπιστευθεί ποτέ πολιτικό πρόσωπο; Ποιος νοήμων πολίτης μπορεί να πιστέψει ότι άνθρωποι που εμπλέκονται σε σκάνδαλα, μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία, μπορούν να αναλάβουν την τύχη ενός λαού στα χέρια του και να τον βγάλουν από τις Συμπληγάδες όπου οι ίδιοι τόν έριξαν; 'Ισως κάποιοι αφελείς, καλοκάγαθοι, που δεν κουράστηκαν να συγχωρούν, που έχουν αποθέματα ανεξάντλητα υπομονής...- τούς τη χαριζει ο θεός φαίνεται - και προσδοκούν ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ότι οι ψευδόμενοι, οι κόλακες, οι υποκριτές, οι επίορκοι, οι επιλήσμονες της αποστολής τους, θα ιαθούν και θ' ακολουθήσουν το δρόμο ...της Αρετής.
Γενικώς, είναι ανεπανόρθωτες οι βλάβες  και όχι  πάντα βραχυπρόθεσμες. Αν δεν φανούν άμεσα, μην απατάσθε . Θα εμφανιστούν μακροπρόθεσμα. Εκεί που δεν το περιμένει κανείς. Γιατί το σαράκι της αμφιβολίας και της καχυποψίας μπορεί να είναι μικρό, σχεδόν αόρατο, αλλά κατατρώει σιγά σιγά, υπομονετικά και με πρόγραμμα σχέσεις χτισμένες χρόνια και χρόνια. 'οσο γι' αυτές που δεν έχουν γερά θεόγερα θεμέλια, δεν κρατούν πολύ, γκρεμίζονται , καταπίνονται όχι μόνο από το ψεύδος, αλλά και από την απόκρυψη της αλήθειας. Δεν χρειάζεται τσουνάμι, για να τίς ισοπεδώσει. Εδώ ολόκληρα " συμβόλαια" με το λαό διαγράφονται, όταν κλονίζεται η εμπιστοσύνη του λαού στην εξουσία, όταν βλέπει να κυριαρχούν οι δημαγωγοί και οι θεομπαίχτες.
Η αλήθεια είναι η πραγματική δύναμη. Γι ' αυτό και προσωπείο ψεύδους κατασκευάζουν οι αδύναμοι, οι φαύλοι, οι ποταποί... Ηγέτες που είπαν την αλήθεια στο λαό τους, ξεχώρισαν, έμειναν στην ιστορία, τιμήθηκαν. Οι άλλοι καταποντίστηκαν και το όνομά τους έγινε συνώνυμο του σκότους που γεννά το ψεύδος και η υποκρισία .
  Καλημέρα και καλό μήνα
    Megera

Θεσσαλονίκη

Τέως κραταιά συμβασιλεύουσα , συμπρωτεύουσα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων,

( τι βαρύγδουποι τίτλοι ), αλλά και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 .

Σήμερα " θαμμένη " κάτω από τόννους σκουπιδιών .

Θλίψη.

Βραβεύονται τα ψέμματα;

Το μεγαλύτερο και ωραιότερο πρωταπριλιάτικο ψέμμα που άκουσα ποτέ.
" Λεφτά υπάρχουν " . Παροιμιώδες.

Πρωταπριλιά σήμερα

Καλό μήνα! Με υγεία για όλους.
Προσέξτε μη γίνετε θύματα του εθίμου. Σήμερα λέμε νομίμως ψέμματα.Εμείς , γιατί άλλοι λένε όλο το χρόνο και κάθε μέρα.Ποιοι είναι αυτοί ; Για σκεφτείτε.