Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Υπάρχει ελπίδα...

Σήμερα το πρωί επισκέφθηκα για υπόθεσή μου τη Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς ( τμήμα μητρώου στο 2ο όροφο ) , όπου με περίμενε μια μεγάλη ουρά πολιτών .Σκέφθηκα ότι δύσκολα θα έφθανε η σειρά μου και η απογοήτευση με κυρίευσε .
Όμως στα τρία γκισέ εξυπηρετούσαν το κοινό τρία νεαρά κορίτσια , που με πολλή υπομονή και ευγένεια έλυναν κάθε πρόβλημα.Οπότε κατανοητό γίνεται ότι η αρχική μου κρυάδα γρήγορα έδωσε τη θέση της στην ικανοποίηση και την αισιοδοξία ότι οι νέοι άνθρωποι
πράγματι μπορούν να αλλάξουν την Ελλάδα.Μπορούν να κατακρημνίσουν την προκατάληψη
ότι τίποτα στον τόπο μας δε λειτουργεί σωστά και ότι όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι αδιάφοροι και τεμπέληδες.

3 σχόλια:

  1. Εγώ, βέβαια, επειδή είμαι και δύσπιστος, θα ρωτούσα,αν είναι μόνιμοι υπάλληλοι ή πρόσκαιρης απασχόλησης με stage κλπ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό που προέχει νομίζω είναι το ήθος και η ευγένεια που επιδεικνύουν στον επαγγελματικό τους χώρο και θέλω να πιστεύω ότι αυτό χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των νέων ανθρώπων , που ευαγγελίζονται μια άλλη κοινωνία. Αν σκεφθώ πως μονιμοποιούμενοι βαδίζουν στα χνάρια των παλιών, τότε παύω να αποδέχομαι το νόμο της εξέλιξης και γίνομαι μίζερος και πεσσιμιστής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είμαι κατά της μονιμοποίησης, αλλά θεωρώ ότι αυτή ευθύνεται για πολλά αρνητικά του δημόσιου τομέα. Πολλές φορές, όταν κάποιοι πολίτες διαμαρτύρονται σε υπαλλήλους υπηρεσιών, για τη βραδύτητα εξυπηρέτησης, έχω ακούσει απαντήσεις του τύπου: " και τι να κάνουμε βρε φίλε, έτσι είναι το σύστημα αργοκίνητο" ή " τί φωνάζεις,..., τί νομίζεις ότι θα μου κάνεις";. Αυτό το ήθος διδάσκεται και στους νέους και, επειδή δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, διαιωνίζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή