Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

Καλημέρα καμηλάρη, καμηλάρη καλημέρα!

Γλωσσοδέτης υποτίθεται, αλλά μάλλον στην καθημερινότητα άλλα είναι αυτά που μας παιδεύουν περισσότερο...
Επειδή, όμως, όπως λέει και το γνωστό άσμα "Σφύριξε χαρούμενα, μπορείς...Δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής..." και μιας και η άνοιξη μόνο χρώματα και φως μάς γεμίζει, όσοι επιμένουμε στη συννεφιά και τον γκρίζο καιρό, ας ανασκουμπωθούμε, ας φορέσουμε τα χρωματιστά μας γυαλιά και με χαρά και τσαχπινιά ας ξεκινήσουμε τη μέρα μας (εννοείται ότι οι κυρίες, δεσποινίδες και λοιπές θα τινάξουμε με νάζι και χάρη περισσή το πλούσιο μαλλί, ως γνήσια μοιραία θηλυκά για να κάνουμε κι εντύπωση βεβαίως, βεβαίως...)
Υ।Γ। Όσο για αυτούς που επιμένουν να σπέρνουν πανικό με την καταστροφολογία τους, παρακαλώ να κρατήσουν τον τρόμο και το άγχος για τον εαυτό τους, διότι εμείς δεν πτοούμεθα κύριοι! Χα!
Ερινύς

5 σχόλια:

  1. Τι να πω!!! Σήμερα βρήκα να πάω να κουρευτώ;
    Ω Ερινύς, έπρεπε πρώτα να διαβάσω το άρθρο σου, πριν κατευθυνθώ στο κομμωτήριο. Πως θα τινάξω με χάρη περισσή τη φτωχή, πλέον, σε μήκος, κόμη μου; Το ότι έγινε πιο λαμπερό το χρώμα θα με βοηθήσει να εκφραστώ ως μοιραίο θηλυκό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα...αυτά είναι λεπτομέρειες!
    Το ωραιότατο λαμπερό φρεσκοβαμμένο φραντζάκι μπορεί να κάνει άνετα την ίδια δουλειά!
    Δεν πτοούμεθα, λέμε!Στη χειρότερη των περιπτώσεων....περπατάμε με ψηλά το κεφάλι και ο Βαρδάρης σίγουρα κάτι θα βρει να ανεμίσει!
    Ερινύς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. O Καιρός ήταν γκρίζος το πρωί, αλλά μετά την ανάρτηση της μέγαιρας με το ωραίο βιντεάκι και την ανάρτηση της Ερινύος με την προτροπή να σφυριξουμε χαρούμενα, να δούμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής...............
    φοράμε ταχρωματιστά μας γυαλιά και βγαίνουμε να διεκδικήσουμε τα καλύτερα που έχει να μάς προσφέρει η σημερινή μέρα.
    Σύνθημα: Εμείς δεν πτοούμεθα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ω Ερινύς, μου δίνεις κουράγιο. Τα παρατάω και βγαίνω βολτίτσα.Θα προτιμήσω παραλία. Εκεί ο βαρδάρης σίγουρα φυσάει καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κορίτσια, με προτρέπετε να κάνω κοπάνα από τη δουλειά. Κι αυτά που έχω δεν τελειώνουν με τίποτε.Το χειρότερο είναι ότι τη μακριά και πλούσια κόμη μου, την απολαμβάνει ένας -λαδί να τον πω;- τοίχος. Εχουν φύγει όλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή