Έρευνα του Αντικαρκινικού Κέντρου της Φιλαδέλφειας στις ΗΠΑ έδειξε ότι τα πολύ στρεσογόνα γεγονότα που κρατούν λίγο, όπως λ.χ ένα διαζύγιο, μία απόλυση από την εργασία, επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα της γυναίκας πολύ λιγότερο από το καθημερινό άγχος. Το ανοσοποιητικό σύστημά τους δηλητηριάζεται σε καθοριστικό βαθμό από το καθημερινό, ηπιότερο και σταθερό άγχος που προέρχεται από τους εξής παράγοντες:από κακό γάμο, κακές εργασιακές σχέσεις, μόνιμα οικονομικά προβλήματα..Η σχετική έρευνα συνδέει το καθημερινό, ύπουλο άγχος με την ανάπτυξη κακοήθειας και συγκεκριμένα με την ανάπτυξη του καρκίνου της μήτρας.
Σε περίπτωση που τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας ισχύουν, τότε μάλλον πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ.Η αλήθεια είναι πως το άγχος της καθημερινότητας με πνίγει διαρκώς και το χειρότερο όλων είναι ότι ακόμα είμαι αρκετά μικρή για να έχω τέτοια προβλήματα. Ελπίζω, κάποια στιγμή, να καταφέρω να ξεφύγω απο τα δεσμά του άγχους και της απογοήτευσης και να μη χρειαστεί να αντιμετωπίσω προβλήματα υγείας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Όλγα
Το άγχος που περιγράφεις, αγαπητή Ὀλγα, είναι δημιουργικό. Είναι το άγχος των εξετάσεων, το άγχος για την επίτευξη των στόχων σου -αν κατάλαβα καλά από προηγούμενο σχόλιό σου- καί μην το φοβάσαι. Αυτό ανεβάζει την αδρεναλίνη και κινητοποιεί όλες σου τις δυνάμεις,ώστε να αποδίδεις τα μέγιστα. Το έχουμε περάσει όλοι και όλες εδώ στο megera club και το γνωρίζουμε καλά. Πίστεψέ με είναι το πιο γλυκό άγχος που θα το θυμάσαι σ'όλη σου τη ζωή με ...νοσταλγία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Μέγαιρα
Υ.Γ. Ανησυχητική είναι η απογοήτευση που γράφεις ότι νιώθεις. Τι μπορεί να κάνει ένα νεαρό κορίτσι να είναι απογοητευμένο;
Όντως, μπορεί αυτό το άγχος να είναι το πιο γλυκό, αυτό που θα θυμάμαι πάντα και θα μου αφήνει μια γλυκιά γεύση. Όμως, προς το παρόν, παραμένει ένα εμπόδιο. Αισθάνομαι πολλές φορές να με τραβάει πίσω από την επίτευξη των στόχων μου και άλλες να με κάνει ακόμα πιο δυνατή. Αχ.. ειλικρινά δεν ξέρω. Αυτό που με ανακουφίζει περισσότερο απο όλα είναι ότι σχεδόν όλα τα παιδιά της ηλικίας μου αισθάνονται το ίδιο. Βέβαια, δεν είναι μόνο το διάβασμα που με προβληματίζει. Ίσως είναι το ότι προσπαθώ γενικότερα να διατηρώ τη ζωή μου σε μία ταξη και η διατάραξή της με αποσυντονίζει. Έρωτες, φιλίες, διαβάσμα, οικογένεια..όλα σε μία σειρά και όχι μόνο..θα πρέπει όλα να είναι στην εντέλεια. Γιατί; Γιατί όλοι περιμένουν αυτο απο σένα. Να εισαι αλάνθαστος. Μέσα στην οικογένεια θα πρέπει να βοηθάς, να συνεργάζεσαι, να σέβεσαι, να αγαπάς, να ευχαριστείς τους γονείς με καλούς βαθμούς.. Σε μία εφηβική σχέση θα πρέπει να εμπιστεύεσαι, να λες ναι, να δέχεσαι τα λάθη και πάνω από όλα να έχεις υπομονή. Τα ίδια ισχύουν και με το διάβασμα και με τους φίλους. Έτσι συχνά απογοητεύεσαι και χάνεις την υπομονή που διέθετες καθώς και τις αντοχές να κρατήσεις αυτά που είχες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Όλγα
Αγαπητή Ολγα,
ΑπάντησηΔιαγραφήη ισορροπία στη ζωή είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, σχεδόν ανέφικτη και είναι φυσικό η επιδίωξή της να προκαλεί καθημερινό άγχος, πίεση και αρνητικά συναισθήματα.Για να είμαστε ευτυχισμένοι, πρέπει να ξεφεύγουμε από τα "πρέπει" και να δίνουμε προσοχή σ'αυτά που μάς αρέσουν:καλό είναι να εξισορροπούμε τις υποχρεώσεις μας και το άγχος της απόδοσης με την ανάπαυση, τη διασκέδαση και την κοινωνικότητα. Κυρίως, πρέπει να σεβόμαστε τα όριά μας, γιατί σίγουρα δεν μπορούμε πάντα να τα προλαβαίνουμε όλα, να τα κάνουμε όλα τέλεια.Καλό είναι να αποβάλει κανείς και σκέψεις του τύπου "αν δεν τα καταφέρω τέλεια, δεν αξίζω τίποτε", "αν λυγίσω, όλοι θα καταλάβουν ότι δεν είμαι τόσο δυνατή όσο δείχνω", γιατί φέρνουν κρίσεις πανικού. Αγχος φέρνουν και διάφορες δυσλειτουργικές πεποιθήσεις, όπως "στη ζωή πρέπει να είσαι πάντα πρώτος", "στους αγώνες πρέπει να κόβεις το νήμα πάντα πρώτος, διαφορετικά θα μείνεις ουραγός, θεατής, θα βλέπεις τους άλλους μπροστά σου". Ουτοπικές προσδοκίες, επίσης, από τους άλλους οδηγούν σε αδιέξοδα, σε θλίψη, κάποτε και σε συντριβή εσωτερική,γιατί ποτέ οι άλλοι δεν μπορούν να σε βοηθήσουν ουσιαστικά, αν εσύ δεν μπορείς να διαχειριστείς τα όριά σου,να χαλαρώσεις, να βρεις τους τρόπους που σε κάνουν ευτυχισμένο. Να ακούμε μουσική, να βλέπουμε μια ωραία ταινία, έναν ωραίο πίνακα, να βγαίνουμε βολτίτσα με καλές παρέες, όχι με ανθρώπους που μας κάνουν να δυσανασχετούμε,με άτομα που δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε και μας ...ανεβάζουν την πίεση.
Φιλιά
Megera
Ναι..η αλήθεια είναι ότι πρέπει να συναναστρεφόμαστε με άτομα που μας κάνουν ευτυχισμένους και όχι που μας ''ανεβάζουν την πιέση'', όπως είπες. Όμως, πιστεύω ότι είναι πολύ δύσκολο να αποφύγουμε τέτοιους ανθρώπους, τους ανθώπους που μας δυσκολεύουν τη ζωή. Για παράδειγμα, υπάρχουν άτομα που με κάνουν πολλές φορές να στεναχωριέμαι και να δυσανασχετώ, αλλά.. δεν μπορώ να τους απορρίψω. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου. Και το χειρότερο είναι ότι δεν γνωρίζω πως να τους αντιμετωπίσω. Γιατί ξέρω ότι μπορούν να μου προσφέρουν και όμορφες στιγμές γεμάτες χαρά και γέλιο. Όμως, όταν νιώθουμε πως μας αρρωσταίνουν; Τότε; Πρέπει να τους δώσουμε τη δυνατότητα να επανορθώσουν, ακόμα κι αν το έχουμε κάνει αρκετές φορές ή απλά να τους αγνοήσουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά Όλγα
'Οταν νιώθουμε ότι κάποιοι άνθρωποι μάς αρρωσταίνουν, τούς δίνουμε κάποιες ευκαιρίες να επανορθώσουν, εξετάζοντας, βέβαια, αν η στάση τους απορρέει από σκοπιμότητα, επιπολαιότητα ,ανευθυνότητα ή ελαφρότητα. Πάντως, σ' όλες τις περιπτώσεις που ανέφερα ίαση δεν υπάρχει. Βελτιώνεται ο άνθρωπος, όταν αλλάζει κάποια πράγματα στη ζωή του, επιδιώκοντας τη βελτίωση.Ο πολιτισμός στη συμπεριφορά είναι θέμα οικογενειακής αγωγής και κατόπιν της παιδείας, της καλλιέργειας, της κουλτούρας, της φιλοσοφίας του ατόμου. Αν δεν έχει σχέση μ' αυτά, πως μπορεί ν' αλλάξει; Δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Αν μάλιστα και οι συναναστροφές του δεν είναι κατάλληλες, τότε μην περιμένεις τίποτε. και κυρίως μην τον θεωρείς κομμάτι της ζωής σου.Θα σε πάει πίσω, όχι μπροστά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά
Megera