Τι δε μου αρέσει στην πόλη μου .

Περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της πόλης μου , της αγαπημένης σε όλους Θεσσαλονίκης, παρατηρώ ορισμένα πράγματα , από τα οποία άλλα με στενοχωρούν , άλλα με πληγώνουν και άλλα ενοχλούν την αισθητική μου.
Ένα από τα συνηθέστερα και άμεσα διακριτά είναι ο τρόπος που οι Θεσσαλονικείς αντιμετωπίζουμε το θέμα της καθαριότητας των κοινόχρηστων δημόσιων χώρων είτε αυτοί είναι οι δρόμοι είτε τα πάρκα είτε τα πεζοδρόμια।Αρκετοί από εμάς απορρίπτουμε ό,τι θεωρούμε άχρηστο στο οδόστρωμα , αφήνουμε το σάκκο με τα απορρίμματα εκτός του κάδου , πετάμε το αποτσίγαρό μας όπου λάχει και κάνουμε πολλά άλλα απαράδεκτα και ανεπίτρεπτα।Θεωρούμε
ότι η δημοτική αρχή είναι υποχρεωμένη να περισυλλέγει ολημερίς αυτά που εμείς πετάμε ανερυθρίαστα και χωρίς καμία ενοχή.Διαμαρτυρόμαστε μάλιστα , όταν συναντούμε σωρούς σκουπιδιών και κατηγορούμε τους υπαλλήλους καθαριότητας ή το Δήμαρχο.Καμιά αυτοκριτική , καμιά σκέψη ότι και ο πολίτης είναι άμεσα υπεύθυνος για την κατάσταση της πόλης του, καμιά ανησυχία για το κακό που προκαλούμε στους άλλους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό και στα παιδιά μας.
Το θέμα είναι ευρύτατο και επιδέχεται πολλές συζητήσεις σχετικά με το ποιος φταίει πραγματικά , τι μπορεί να γίνει για να καταπολεμηθεί η αντικοινωνική αυτή νοοτροπία.
Ενδιαφέρον θα ήταν να ακουσθούν διάφορες γνώμες σχετικά με το πρόβλημα αυτό .
Κάνετε το σχόλιό σας , πείτε την άποψή σας .Και έναν άνθρωπο να επηρεάσουμε θετικά , είναι κέρδος.