Τι μού αρεσε και με συγκίνησε

Σήμερα, παρακολουθώντας ένα δελτίο ειδήσεων με ρεπορτάζ από την Ιαπωνία, συγκινήθηκα με το λαό αυτό που δείχνει τέτοια ανωτερότητα μπροστά στη συμφορά. Ουσιαστικά δείχνει το ήθος του και την κουλτούρα του. Κουλτούρα αλληλεγγύης και συνεργασίας, ανθρωπιάς, επιμονής και υπομονής μπροστά στις συμφορές. Αυτοί που επέζησαν, μόλις συνήλθαν από την καταστροφή, τριγυρνώντας μέσα στα συντρίμια της άλλοτε οργανωμένης ζωής τους, συνειδητοποίησαν αμέσως την ανάγκη να οργανωθούν και να δραστηριοποιηθούν, για να ορθοποδήσουν. Δεν τα  περιμένουν όλα από την πολιτεία, δεν τα βάζουν με τους πολιτικούς ταγούς. Ξέρουν ότι πρέπει να ενεργήσουν οι ίδιοι. Και έδειξαν ότι αυτό ξέρουν να το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο. Οργανώθηκαν σε ομάδες, για να αντιμετωπίσουν τη σκληρή πραγματικότητα. Η εικόνα του ρεπορτάζ η μέγιστη απόδειξη: Μιά ομάδα σχημάτισε αλυσίδα από το ισόγειο μέχρι τον τέταρτο όροφο μιας πολυκατοικίας και μετέφερε καθαρό νερό με κουβάδες, ώστε να χρησιμοποιηθεί για την τουαλέτα. Μια άλλη ομάδα συνεργάζεται σε μια γειτονιά για το μαγείρεμα, άλλη για την προμήθεια της τροφής. Κάποιοι ανέλαβαν να συμπαρασταθούν και να εμψυχώσουν εκείνους που έχασαν αγαπημένα πρόσωπα και θέλουν ψυχολογική υποστήριξη. Ενας επιχειρηματίας -τυχερός όπως δήλωσε, γιατί επέζησαν όλοι του οι υπάλληλοι - τούς συγκέντρωσε και τους μιλούσε με λόγια ενθαρρυντικά για το μέλλον. Ένας άλλος μαγαζάτορας πάλι, μέσα στα συντρίμια του καταστήματός του, χαμογελούσε αισιόδοξα μπροστά στο φακό, δηλώνοντας με τρόπο πειστικό στο δημοσιογράφο ότι θα τα φτιάξει όλα από την αρχή. Αυτές οι εικόνες είναι η επιβεβαίωση ότι ο υπέροχος Ιαπωνικός  λαός θα σταθεί πάλι στα πόδια του και θα συνεχίσει με αισιοδοξία το μέλλον του... Αυτές οι εικόνες είναι πρότυπο συμπεριφοράς για όλους μας...